Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Μεγάλα κέφια

Θα ήταν τέλειο να αποκλείαμε από το μυαλό ότιδήποτε δυσάρεστο, μίζερο και και δυσοίωνο. Κι αν κάποιες φορές το καταφέρνουμε είναι γιατί η κούραση έχει βάλει για ύπνο τη συνείδηση. Και τότε αρχίζει ο ωραίος χορός του παραλόγου.
Σας έχει τύχει να είστε σε τόσο μεγάλα κέφια ως να ζείτε την απόλυτη ευτυχία, ενώ η ζωή σας έχει μουντζώσει κανονικά; Σίγουρα. Εκεί είναι που τρελαίνονται οι γύρω. Και το βλέμμα -αυτό το άδειο, γυάλινο- της δήθεν συμπάθειες, μετατρέπεται σε βλέμμα υποψίας. Εκτός από τους υποψιασμένους Εκείνους που την ζήσει την παραζάλη της "εικονικής πραγματικότητας".
Γιατί οι άλλοι, σου λένε 'κάτσε ρε φίλε, εσύ γιατί πανηγυρίζεις βουτηγμένος στα σκατά, κι εγώ που είμαι άρχοντας έχω ένα κεφάλι βαρύτερο κι από τενεκέ με λάδι;'. Ετσι, είναι. Πρέπει καθείς κι ο πόνος του. Αλλιώς χάνονται οι ισορροπίες.

Το μυστικό είναι απλό, και δεν περιλαμβάνει πειράματα στο CERN ή σχάση του ατόμου (πως στο καλό μας το έλεγαν στο σχολείο δεν θυμάμαι -είχα το νου στα μάτια του καθηγητή).
Επιλεκτική μνήμη.
Γυναικείο προσόν μεν εκ γενετής, επίκτητο ωστόσο από το ανδρικό είδος. Με ισχυρή δόση daydreaming. Ετσι κι αλλιώς όσο και να σκέφτεσαι συνειδητά τα προβλήματά σου λύση δεν βρίσκεις. Η ιδανική λύση ξεφυτρώνει πάντα από το πουθενά. Πόσες εμπνεύσεις δεν έχει το σινάφι μας ενώ κοιμάται... Αν τις έχω μόνο εγώ, σόρι κιόλας.

Τα καλύτερα έρχονται ενώ χαζεύεις το ταβάνι ή μια τσόντα, ενώ παρακολουθείς μια μύγα να χτυπιέται ξανά και ξανά στο τζάμι... Γιατί αν το καλοσκεφτείς, η επιμονή της μύγας να περάσει σώνει και καλά από το τζάμι, δεν διαφέρει από την δική μας να κρατήσουμε μια δουλειά που μας ζορίζει, μια σχέση που μας έχει αποκλεισμένους ή να συντηρήσουμε μια καθημερινότητα που μας κρατά αλυσοδεμένους.
Και τα δεσμά, σπάνε με το μυαλό. Διαβάζεις ένα μυθιστόρημα και ζεις για λίγο στην Σουηδία, ή την Σύρο. Μιλάς με έναν φίλο -που ήρθε από την Αγγλία για λίγο- και ξαναζείς τα παιδικά σου χρόνια. Μεγάλη υπόθεση το μυαλό. Σε πάει παντού -κι ας είναι σλόγκαν πλέον για διαφημίσεις αυτό.
Και το δικό μυαλουδάκι ευθύς αμέσως θα χωθεί στις σελίδες ενός βιβλίου.