Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Σσσσσς....

Αδειασε το μυαλό από σκέψεις, ακριβώς την στιγμή που έπρεπε να μοιάζει με τον σταθμό τρένων του Λονδίνου.
Τίποτα, όμως. Άδειο και ήσυχο.
Κι ας είναι οι μπελάδες και οι σκέψεις στην σειρά, έτοιμες δρομολογηθούν με τελικό σταθμό την λύση.
Ωραία ήταν όσο κράτησε. Γιατί τώρα που γράφω, άρχισαν ξανά να τρέχουν οι σκέψεις, να ζωντανεύουν οι επιθυμίες, να ξυπνούν οι φόβοι.
Καλύτερα, ίσως, να απέχω από πλήκτρα, αλλά χωρίς μουσική και έρωτα δεν έχει πλάκα.
Τουλάχιστον κατάλαβα τι τραγουδά η Χάρις της :'Σ'ακούει ο πόνος και έρχεται κοντά σου, ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου. Κι έτσι κάνεις κουράγιο και τραγούδι άγιο".
Χτυπάω ασυναίσθητα δυνατότερα τα πλήκτρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου