Βλέμματα

Τρία βλέμματα ανδρών μου δημιουργούν αναστάτωση. Το ένα είναι του παντρεμένου, που σε βλέπει και ταυτόχρονα σε ξαπλώνει με το μυαλό. Το βλέμμα αυτό φανερώνει εμπειρία, δίψα, όρια, λαχτάρα για περιπέτεια. Μ'αρέσει αυτό που βλέπω να αντικατοπτρίζεται στα μάτια αυτά. Είναι πρόστυχο αυτό που γράφει το μυαλό του εκείνη την στιγμή, αλλά από έναν παντρεμένο -όταν το ξέρεις σίγουρα αυτό- δεν περιμένεις τίποτα παραπάνω.
Το άλλο είναι του πιτσιρικά. Εκεί το βλέμμα δεν έχει βάθος, είναι άπειρο, βιαστικό, άτολμο και απλά ικανοποιεί την επιθυμία των γυναικών να νιώθουν επιθυμητές από όλες τις ηλικίες.
Και το καλύτερο είναι το βλέμμα εκείνου για τον οποίο δεν ξέρεις απολύτως τίποτα. Είναι βαθύ, διερευνητικό, τολμηρό και κυρίως μυστήριο. Σε θέλει, το βλέπεις, αλλά δεν ξέρεις γιατί. Δεν ξέρεις πώς μπορείς να τον κρατήσεις εκεί να σε κοιτάζει. Δεν ξέρεις ποια γυναίκα βλέπει σε σένα. Ξέρεις μόνο ότι το νιώθεις πάνω σου σαν να το δικαιούσαι. Χωρίς να ξέρεις αν δικαιούσαι να το επιζητάς.
Και η απάντηση σε κάθε βλέμμα είναι η αντίστοιχη. Εδώ είναι το δικό μου βλέμμα που έχει πάρει φωτιά πλέον. Δεν κατεβαίνει στο πάτωμα, προσποιούμενη ότι δεν κατάλαβα. Απαντά παιχνιδιάρικα. Με θράσσος στην πρώτη περίπτωση, αθώα στην δεύτερη και εντελώς μα εντελώς πρόστυχα και καθαρά γυναικεία στην τρίτη.
Μπελάδες μπορείς να βρεις και στις τρεις περιπτώσεις. Ξέροντας όμως ότι θα είσαι στο κεφάλι κάποιου ως κάτι το ωραίο, ως αυτή που του αναγνώρισε την αξία ως άνδρα, αξίζει ο μπελάς.
Αργησα να καταλάβω την δύναμή μου.